Mønstrete veggar

Loppis i eit gammalt hus på Åland. God plass i bagasjen hadde me ikkje, men då me såg eit skilt langs vegen med ordet "loppis", måtte me jo likevel innom. Og sjølv om me ikkje fann noko, var det litt spennande å gå inn i dette gamle, fargerike huset med interiør og detaljar frå ei anna tid.

Gullblomar

Trasketur opp Fantastien her om dagen. Blå himmel. Store solsikker som lyste som gull.

Smørblomane lyste også som gull, og under eit tre såg eg ein søt kanin. Kyrne beita på eit jorde, og ikkje langt unna fann også gjæsene noko mat. Ullandhaug har mykje å by på, ikkje berre tårnet. Å kunne ta meg ein slik trasketur så å seie rett utanfor heimen vår, det er sånn kvardagsfint.

Bjørnøyturen for andre gong

Joda, det er andre gong me har gått akkurat denne kvardagsturen, men det er nesten seks og eit halvt år sidan sist, så på ein måte var det som å gå den for fyrste gong. Ormøy, Roaldsøy og Bjørnøy rett utanfor Hundvåg utgjer Bjørnøyturen. Me gjekk over små bruer, langs gater og ute ved kysten, eg såg eit bra minibibliotek, ein plass hadde eføyen byrja å få haustfargar, ei postkasse var så fin med ordentleg haustmotiv og eit blåskjell låg på bakken opna som eit lite hjarte. Eit epletre var full av raude og gule eplar og lyste opp med sine friske fargar mot den blå himmelen.

Høge berg var det no ikkje, men me fekk faktisk greit utsikt over byen lell, med Bybrua i det fjerne. Vêret var passe sundagsturvêr, og sånn sett var me heldige, for det regna seinare på dagen. Men litt vind var det, så me sat ikkje lenge. Og messinglavet – den okergule fargen får stadig mi merksemd.

Maritim stil var det fleire som hadde i hagane eller oppkøyrsla sine. Store blomar og roser, ein lilla benk og artige betongfigurar, turen hadde alt dette. Det er fint ute på desse småøyene, og dei femtito kvardagsturane er heilt geniale, ein får sett så mykje av byen som ein (kanskje) ikkje har sett før.

Heimestrikka T-skjorte med kul sjattering

Markagarnet frå Oslo Mikrospinneri er verkeleg ein favoritt. Tidlegare i år strikka eg denne T-skjorta, og då spinneriet selde eit feilfarga garnparti til ein lågare pris, visste eg med ein gong at dette kom til å bli ei ny T-skjorte for min del. Oppskrifta er Sensommer T-skjorte, og det er ein enkel topp med ein knallfin båthals og sadelskulder. Eg diggar fargespelet og sjatteringane i garnet, og synest denne blei faktisk endå finare enn den fyrste eg strikka. No nærmar det seg oktober, så T-skjorta er nok litt for kald å bruke utan cardigan etter kvart, men fin og mjuk er den likevel.

Måndagsfargar

Fargane som møtte oss ute på tur i går, sukk. Hortensia i ein djup rosa farge og med ein lilla prikk i midten. I eit bed var stod det forskjellige blomar tett-i-tett, små blomar i rosa, gule, lilla, raude og oransje fargar. Sundagens friske fargar på ein måndag som har vore regntung og grå.

Blomar om hausten

Heime hos oss denne veka har Zalo vore på besøk. Han er sin eigen sjef, det er tydeleg, og han har ikkje vore så mykje ute i lag med oss som han av og til er. Men det går litt i bølgjer, til dømes har han dei siste dagane komme ut for å ete frukost i lag med oss nesten før me er i gong. Tihi, ein liten raring er han! Ordentleg sundagstur i dag medan eg kom meg ut på ein liten gåtur på torsdag og sykla fram og tilbake byen på fredag for å levere og hente nye bøker på biblioteket. Tysdagskveld med orkesterøving, dagar med mykje regn, men også dagar med sol og lesing ute. Er litt treig med å dele sundagslista denne gongen, så eg tenkjer at eg ikkje skriv så mykje meir, men berre deler:

 

✦ gjenlese Eleanor Oliphant har det helt fint av Gail Honeyman

✦ passe kulaste Zalo ei veke

✦ David Tennant som overraskar Michael Sheen med å uttale eit langt walisisk stadsnamn

✦ tilbakeblikk på morgonlyset som møtte oss førre sundag på veg til toget

✦ blå himmel, grøn eng og gule blomar 

✦ finaste Bailey blir litt sliten av å leike med denne skjønne kvalpen

✦ ååå, eit lite utdrag frå songen "Circle of Life" frå Lion King i Beat for beat
✦"Top 20 Most Ridiculous 90s Music Videos Ever" – sjå denne med Hasselhoff, eg ler høgt!

✦ kanskje ikkje beste boka av Grebe, men Dvalen var no likevel litt spennande

✦ balkonglesing også i september 

✦ alle dei fargerike blomane eg såg i eit bed då me gjekk Bjørnøyturen tidlegare i dag

✦ del ein og del to av Last Night of the Proms på NRK Nett-TV
✦ The Marvels-temaet i denne nydelege versjonen frå The Last Night of the Proms

✦ utsikta frå dagens gåtur

✦ lage gyros og heimelaga tzatziki til middag

✦ boka En dag vil vi le av det, den andre om Tue og hans dysfunksjonelle familie

✦ kva er oddsen for at andre har den same T-skjorta som eg fann på ein bruktbutikk i Canada?!

✦ kjempestilig med sekskanta eikefliser frå Hekkan Design som no pyntar oppgangen i blokka vår 

✦ kaffibesøk av mamma og pappa i dag før dei tok med seg Zalo heim

✦ laurdagstaco og animasjonsfilmen The Book of Life

✦ lun helgemorgon med heimelaga kaffe latte, eit mjukt teppe og ei god bok

Pus i svogers hus

Fredagskveld i heimen med ein gul fugl som syng med på alle songane som kjem frå Beat for beat på TV-skjermen. Førre helg var det pusekos då me overnatta hos svogeren min og familien hans. Mika og Camilla, eg er ikkje så god på å sjå kven som er kven, men eg trur det var Mika som låg høgt oppe på eit skap, hadde roa og heile oversikta. Og litt kos medan ho låg der var visst heilt greitt.

Postbrygge og eit minifyrtårn

Måtte jo ta ein titt på sjølvaste postbrygga då me var ferdige med å sjå oss omkring på Eckerö post- och tullhus. Knallblå himmel denne dagen, og dei gule blomane mot det raude naustet lyste om kapp med sola. I nærleiken er det reist eit monument til minne om alle dei som rodde med posten ute på havet. Vidare stoppa me ved Käringsund fyrlykt. Sat eit par minutt på berget og las i kvar vår bok, men det varte dessverre ikkje lenge: vepsen var plutseleg rundt hovuda våre! Ja, ja, det var fint så lenge det varte. Om ikkje anna blei det god lunsj og sidan ei lesestund i hagen ved Granbergs.

To ulike, men kjekke bøker

Spionthrillerkomedieserien som Mick Herron skriv om dei "sløve hestane" ved Slough House, eg storkoser meg. Ser jo også TV-serien med Gary Oldman i spissen, og dei har verkeleg fanga essensen frå bøkene. Nyleg las eg altså ut Londonreglene, den femte boka i serien. Håper det snart kjem fleire, for sidene berre fauk av garde. Ein annan forfattar som eg har lese ein del av, er Jón Kalman Stefánsson. Den nyaste boka Gul ubåt var eit merkeleg samansurium av fortid og notid, av erindringar og fantasi. Kanskje litt for lang for min smak då det var ein del som blei fortalt fleire gongar, men likevel var det ei bra bok. For han kan det der med å skrive, han Stefánsson. Han har ein eigen måte å formulere orda på, skildre det han vil vise oss slik at eg blir fanga:

"Og romanen, som nå omslutter deg, er den verdenen der de døde lever, der det forgangne våkner og igjen blir til en ny tid. En verden der stemmene til de døde og de som lever, veves sammen og blir til en samstemthet, en melodi og et minne som strekker seg mot uendeligheten." (s. 127) 

"Mamma sa at musikken finner veien dit ikke noe annet levende finner veien." (s. 117) 

"Så holdt de krampaktig rundt rattet for ikke å forsvinne, for ikke å behøve å strekke ut hendene mot oss. Hendene som kunne slå, men som ikke kunne stryke. Fordi det trengs mot til å elske, men ikke til å slå? Åh, hold hardt rundt meg, for da blir vi unge igjen. Hold hardt, for da dør jeg ikke fra deg. Hold hardt rundt rattet, for da trenger du ikke å trøste meg. Hold hardt, for da vil det som har svunnet hen, og som vi savner, vende tilbake." (s. 97) 

Måtte ha med eit par sitat frå Londonreglene også, humoren som stadig vekk tittar fram mellom all spionasjen: "Det var når bomben sluttet å tikke at man burde bli redd." (s. 147)

"Og det var hovedgrunnen til at Catherine burde være engstelig: Lamb hadde kidnappet Sjefsbikkja og sendt hestene ut på et sinnssykt ærend som, hvis det skulle vise seg å ikke være så sinnssykt likevel, krevde sytten ganger så mange agenter og mye mer ressurser, hvis de ikke skulle gjøre vondt verre. Noe som var deres spesialområde, som noen hadde påpekt. Så hvorfor føltes dert hele bare som en vanlig dag på kontoret? Hun måtte ha vært her for lenge."(s. 147)

"Etter en rask tur innom de to kontorene i denne etasjen – pregløse rom med farger man bare finner på eldgamle fargekart, der sidene er så blasse at alt har blitt nyanser av gult og grått – og en stor bue utenom den mørke flekken under radiatoren, der det har vært en eller annen rustfarget lekkasje, er det tilbake i trappa, som er så gammel og vaklevoren at morgengryet er det eneste som kan bruke den uten å lage lyd – det vil si bortsett fra Jackson Lamb, som når han føler for det kan bevege seg gjennom Slough House like lydløst som et spøkelse, om enn noe mer korpulent. Andre ganger foretrekker Jackson den direkte tilnærmingen, og gyver løs på trappa så det høres ut som en dritings bjørn med en trillebår full av tomme ølbokser. Men morgengryet kommer til de to siste kontorene mer som et vaktsomt spøkelse enn en full bjørn, og det ser liten forskjell på dem og de i etasjen over, kanskje bortsett fra litt ruglete maling på veggen bak det ene skrivebordet, som om den har blitt malt før den ble ordentlig rengjort, pluss noen klumper som henger igjen på gipsen: best å ikke dvele ved hva det kan være. Ellers har dette kontoret det samme preget av frustrerte ambisjoner som de andre, og for en som er så sensitiv som det lettbeinte morgengryet, rommer det også et minne om vold, og kanskje en anelse om at det vil bli mer. Men morgengryet vet at anelser kan forsvinne som dugg for solen – morgengryet kan alt om dugg – og det dveler ikke et sekund ved muligheten for det. Det går videre, ned den siste trappa, og glir utrolig nok gjennom bakdøra uten å ty til det dyttet som vanligvis må til, for døra er beryktet for sin motvilje mot vanlig bruk. I den fuktige, lille bakgården til Slough House tar morgengryet en pause – klar over at dets tid nesten er ute – og nyter den siste, kjølige stunden." (s. 15)

Neste togtur: sol og blå himmel

Frå Oslo og heimover derimot, skein sola utanfor ruta. Blå himmel med berre eit par kvite ulldottar følgde oss heile vegen frå hovudstaden til Stavanger. Fjell og skog, austlandske gardar, togskjener langs eit vatn og ein raud robåt. Kanskje er raude robåtar ei greie ved vatn som ligg langs togruta?!

Kor mange gongar har eg tatt toget mellom Stavanger og Oslo? Talet har eg ikkje, men det byrjar å bli ein del. Likevel blir eg ofte sitjande med boka i fanget utan å ha blikket på sidene. Auga mine prøver å fange opp all naturen som farer forbi der ute, eit syn eg har sett så mange gongar før, men som eg ikkje blir lei. Okei, så er ofte den siste timen laaang, då byrjar eg å kjenne at det er nok. Men før den tid les eg mykje, strikkar litt og får med meg korleis toglandskapet varierer frå det eine minuttet til det andre. By, bygd, små vatn, grøne enger, fjell og skog. Å reise langsamt gjer godt.