Går det an å bli så hoppane glad at tårene nesten byrjar å renne på grunn av ein musikal? Ja, det gjer visst det, tihi. For då eg på fredag las at Scenekvelder skal setje opp rockeoperaen Jesus Christ Superstar på Folketeateret neste år, var det akkurat slik eg reagerte. Musikalen har eg nemnt før, mellom anna i dette innlegget etter at ei veninne og eg såg eit oppsetting av den med MDD-elevar ved Kongsgård vgs., avdeling Bjergsted. Mamma har LP-en heime, og eg har høyrd songane om og om igjen gjennom store delar av oppveksten. Jesus Christ Superstar starta jo som eit konseptalbum i 1970, og det er Andrew Lloyd Webber og Tim Rice som står bak musikken og songtekstene. Sjølv om me ikkje har platespelar, berre måtte eg kjøpe LP-en då eg såg den i ein bruktbutikk tidlegare i år ;) Filmen frå 1973 med Ted Neely som Jesus, ei rolle han har gjort fleire gongar opp gjennom åra, er ein bra film, men det er albumet frå 1970 med Ian Gillian, Murray Head og Yvonne Elliman som er den versjonen eg set aller høgst. Berre høyr "Heaven On Their Minds" med Murray Head eller "I Don't Know How To Love Him" med Yvonne Elliman, to av songane eg har høyrt så mange gongar før. I tillegg til å ha sett den i Bjergsted, såg eg den i Sola kulturhus med lokale artistar for ganske mange år sidan. No får eg endeleg moglegheita til å sjå den på ei stor scene og eg gleder meg allereie!
Legg igjen ein fin tanke