Tida fyk fort i godt selskap. For tenk, det er allereie femten år sidan du kom heim til meg for å sjå ein film, ein kveld der me kyssa og eg spurde om me skulle vere kjærastar. Femten år sidan du og eg blei me. Du som er mi klippe, du som ser meg på både gode og onde dagar, som tar i mot meg dei dagane eg fell. For sjølv om det var rett å seie opp jobben i fjor og vere på Vitenfabrikken eitt år, har det i haust vore noko meir usikkert. At du då er her med din gode armkrok – eg er så takksam. Den armkroken er den besteste av dei beste, og så har du den teitaste humoren, tihi! Å få vere på oppdagingsferd med deg, er ei sann glede. Og så er du god som heng med ein musikalnerd på tur år etter år, det skal du ha. Når eg er med deg, kjenner eg meg heime – du och jag, eg elskar deg ♥
Legg igjen ein fin tanke