Medan me sat inne i stova i går ettermiddag med kvar vår bok i fanget, byrja det å snø. Fint å sjå på frå vinduaget, mange mjuke, kvite dottar som fall ned frå himmelen, men som ein ikkje-så-veldig.glad-i-snø-person, synest eg det var litt tidleg. Heilt greitt at den ikkje la seg og at det berre var eit par spor igjen av den ute i dag. Frosten som har lege på bakken om morgonane derimot – den er velkommen. Fleire av dei siste dagane har eg vore ute på ein spasertur relativt tidleg, og når solskinet treff dei visne blada og graset på bakken, fulle av frost, då smiler eg litt ekstra. Lufta er tørr og kald, sola varmar og eg er takksam for ein kvar slik tur utan slaps, mykje vind og mørke skyer.
Legg igjen ein fin tanke