Av og til må eg stoppe opp ein augneblink sjølv om eg er på veg til jobb. For korleis kan eg la vere å sykle forbi slike kirsebærtre dag ut og dag inn utan å stoppe for å nyte synet?! Det går ikkje, ikkje for min del i alle fall. Her om dagen hadde eg kameraet i sekken og tok meg tid til å prøve å fange fargane på film. Som så mykje anna om våren, er dette eit velkomment syn år etter år! Kjenner eg smiler litt ekstra kvar gong eg syklar forbi desse trea, det skal ikkje alltid så mykje til ♥
Legg igjen ein fin tanke