Du er no ein liten raring, Zalo. Ein heilt eigen vilje har du, og du skal som regel vere sosial og snakkesalig på dine premissar. Men gurimalla, så artig du er! Å vere med oss når me et frukost var alle tiders, og physalis blei i løpet av påska ein ny favoritt. Det er framleis pappa som er bestevenen din og de er så fine når de sit der og pratar i lag. Kvar gong eg tar fram kameraet for å prøve å ta bilete av deg, kjem du fykande, set deg på handa mi og vil heller vere bak kameraet enn foran. Okei, så er det kanskje litt mykje når du pip det høgaste du kan, men den søte, lille kvitringa di når du ser ut til å vere veldig glad og nøgd – den er herleg å høyre på. For ein kjekk hyttetur med deg!
Legg igjen ein fin tanke