Både fredag, laurdag og sundag fekk me glimt av den gylne sola. På veg austover fredagskveld, måtte eg fleire gongar leggje frå meg boka og berre titte ut av bilvindauget. Himmelfargane som spegla seg i vatnet, vakkert og magisk på ei og same tid. Sola skein gjennom nokre tre ein plass, og seinare på kvelden såg me ein ordentleg tøff veteranbil. Klagar heller ikkje på kaffi med utsikt dagen etterpå.
For soloppgangen laurdagsmorgon, var slik at eg berre måtte ut medan me sat og åt frukost (det var ein terrassedør i sjølve frukostsalen). Stå der og nyte kaffi og morgonsola, ein liten augneblink for meg sjølv. Og då me vakna opp i Åsgårdstrand sundagsmorgon, var det ein knallraud sol som møtte oss. Eg håper eg aldri sluttar å nyte slike stunder, at eg aldri sluttar å bli varm i kroppen og kjenne ei ro når dagane er slik. Og haustkjensla langs resten av ruta på veg heim til Stavanger.
Legg igjen ein fin tanke