Pust i bakken. Ein pause. Å gå ein liten tur ved Mosvatnet, ta fram lesebrettet og lese nokre sider. Sundagslesing ute på balkongen medan det framleis er sommar. Litt is og kaffi attåt. Strikketid inne om kveldane. Høyre på roleg musikk. Sende ei melding til ei god veninne. Vekene etter ferien har på ein måte vore travle, og med huskjøp på toppen, kjenner eg at eg slit med å senke skuldrene.
Spasertur rundt Vannassen her om dagen. Kjem til å sakne å sitje der med ei bok i fanget, for når me etter kvart flyttar, er ikkje dette vatnet like tilgjengeleg. Forhåpentleg finn eg ein ny plass som kan vere ein stad der eg kan sitje og berre la tankane fare. La sidene fyke av garde. Ikkje bokstaveleg altså, men som i at eg les side etter side fordi boka er så bra. Fordi eg treng å lese, treng å ta ein pause. Eg prøver å ta vare på alle desse små stundene no når eg føler eg ikkje heng heilt med.
Legg igjen ein fin tanke