Kvernevikturen

God måndag. Eg har hatt fri i dag og byrjar ikkje på jobb før på onsdag. Ute har det vore grått, og eg har difor kost meg inne med strikking, lesing, noko rydding og sett på ein serie. I går var det derimot heilt strålande ute, ein sånn haustdag eg håper me får oppleve fleire av. Sola skein og varma og eg, mannen min og broren min, kom oss ut til Kvernevik der me gjekk Kvernevikturen. Lyngen er ikkje lenger lilla, men gyllenbryn, akkurat slik det er om hausten. Me gjekk forbi ein nypebusk der det var meir nyper enn blomar, og dei lyste så skinnande raudt i sola.

Tidlegare i år var me ute ved Smiodden ein dag det blåste stikker og strå. Heldigvis var det ikkje slik i går, så me tok ein miniomveg bort til "Brutt lenke" slik at også broren min fekk sett minnesmerket over "Kielland-"ulykka. Ein reflekterer ofte litt ekstra når ein er på slike plassar. Me hadde godt driv og trong difor ikkje ein rast på benken, men ein benk ut mot horisonten er alltid eit kjært syn. Og så lyset ute i skogen (for turen tok oss med ute ved havet, inne i skogen, eit par skritt ved Hålandsvatnet og inne i bustadsområde)! Gyllent og varmt, så innmari flott!

Høge gule blomar og gjess ute på eit jorde, nesten i lag med kyrne. Trur det var kanadaggjess og ei hvitkinngås me såg, men eg er ikkje heilt sikker. Fine var dei no der dei gjekk. Til slutt var det ned mot svaberget og sjøen igjen, og eg sette meg på huk for å sjå på små og store skjel eit lite minutt.