Snø her i byen igjen. Kvitt over det heile. Veit ikkje heilt om eg liker det, men det er no slik det er. Håper det ikkje kjem så altfor mykje meir, at det no berre kan liggje som eit kvitt teppe, slik at eg på ein eller annan måte kan synest det er heilt greitt, til og med gå ein tur eller to. Me får sjå. Om ikkje anna fekk eg gått eit par turar førre veke då det var tørt og kaldt. Rimet låg overalt som små krystallar, visse stadar var det nesten kvitt. Mosvatnet var trygg å gå på og mange var ute på skøyter. Sjølv skøyta eg littegrann med sko på, for eg måtte jo våge meg utpå eg også ;) Heilt herleg å kjenne solskinet på heile kroppen, innimellom stoppe opp og beundre alt rimet som glitra i solskinet.
Når solstrålane finn vegen mellom trea, dei nakne trea som framleis står der utan grøne blad, eg smiler. Smilet var stort då eg fann solstrålar overalt kor eg gjekk, korleis buskar som ser brune og visne fekk eit nytt liv med rimet som glitra då sola trefte dei. Kameraet var framme heile vegen fordi eg stadig såg noko eg fekk lyst til å fange på film. Kanskje finn eg også fotomotiv i snølandskapet.
Legg igjen ein fin tanke