Sollyset som skin inn i leilegheita står i sterk kontrast til det dystre nyheitsbiletet. Prøver likevel å kjenne på sollyset som ei glede, prøver å finne glede i alt det små. Som å finne fleire snøklokker, høyre på Markétas songar, strikke og lese. Og helse på denne herlege katten, ein ordentleg nabolagskatt. Det ser kanskje ikkje slik ut på bileta (for den ser ganske bestemt og nesten litt snurten ut), men katten kom bort for å helse på meg då eg var ute på ein kort luftetur. Strauk seg inntil buksa mi og ville tydeleg ha merksemd. Hi, hi, katten var såpass interessert at det var vanskeleg å ta bilete av den fordi den heile vegen kom for tett på kameraet. Ein fin sjarmør i pels.
Legg igjen ein fin tanke