Fredagskveld byrjar å nærme seg slutten. Eg veit ikkje heilt kva eg skal skrive. I ein augneblink sit eg og humrar for meg sjølv fordi boka eg les er morosam, i den neste renn tårene fordi ein er sliten og kjenner ein uro i heile kroppen på grunn av nyheitene som ikkje ser ut til å bli betre. Sola har skine dei siste dagane og eg har prøvd å nyte solskinet, både ute medan eg sykla og inne i heimen vår. I går sat eg til og med ute på balkongen eit kvarters tid. Snøklokkene får meg stadig til å stoppe opp og smile, synet varmar meg like mykje ein måndag som ein laurdag. For om ikkje anna, så er våren her.
Legg igjen ein fin tanke