Som solnedgangen over naboblokka, blir eg ikkje lei ein slik himmel over Mosvatnet. Å sykle fram og tilbake jobb når eg veit at eg kan få oppleve kveldar som dette, eg klagar ikkje. Når det regnar og blæs som verst, er det ikkje veldig kjekt, men slik vil det vel alltid vere. For plutseleg skin det opp og eg kjenner meg heldig som bur rett ved slike små vatn og friluftsområde. Å kunne stoppe opp ein augneblink og ta ein liten pause. Sjå svanene og endene som små silhuettar. Min jobbveg.
Legg igjen ein fin tanke