I bøkenes verd

Bøker. Lyden av å bla i ei bok som er heilt ny frå trykkeriet. Den kjennelege lukta frå ei gammal bok som har stått gjemt i ein kjellar eller høgt oppe på eit loft. Å finne ei bok i bokhylla som du ikkje har lese på mange, mange år, men som tidlegare har vore ein av favorittane, som du veit du kjem til å elske endå ein gong om du tek den ut av hylla og byrjar å lese.

Eller å finne ei bok i ein bruktbutikk eller i hylla på biblioteket, ei bok du kanskje aldri har høyrt om før, men som ser interessant ut og som du difor tar med heim. Kanskje det er ei kjempekjent bok som du mange gongar har tenkt at "den skal eg lese", men som du ikkje har funne eller hatt tid til å lese. Du tar med boka heim og elskar den. Eller ikkje, det er lov det også. Alle liker ikkje den same boka, men det finst ei bok for alle.

Opp gjennom åra har eg lese mykje. Nokre år meir enn andre, nokre bøker betre enn andre. Men bøker har alltid vore ein del av livet mitt. Ein stor del. Å kunne dykke ned i ei bok, forsvinne frå røynda og inn i eit anna univers, sjølv om det berre er for ei lita stund. Å kunne vere med på å lære magi og seie ein trylleformular som "expecto patronum", løyse eit mysterium med "dei små grå" eller gråte når ein av heltane reiser av garde med skipet og dei andre står igjen.

Bøker. Eg har det bra når eg har bøker å lese, eg blir glad ved tanken om at når eg kjem heim frå jobb, ligg det ei bra bok og ventar på meg. Når eg så er heime, set eg på roleg musikk, tar fram eit pledd og finn fram boka. Kanskje er det ein krimbok, ei heilt ny bok eller ein gammal favoritt. Eller når eg sit på bussen ein dag på veg til jobb, då er det også fram med boka. Berre nokre sider, for vegen er ikkje så lang, men likevel. På toget, på hytta, på flyet, ute på graset ein solskinsdag. Ofte på senga om kvelden før me sovnar. Langt inne i bøkenes verd.