Før jobb i dag, ein morgonhimmel fyrst rosalilla og etter kvart gyllen oransje. Kanskje ikkje den fyrste soloppgangen sett frå vår nye heim, men like fullt den fyrste soloppgangen eg verkeleg har fått med meg etter at me flytta. Eg sat i stova og skulle hente meg meir kaffi då eg fekk auge på morgonhimmelen gjennom det eine stovevindauget. Tok på meg sko og jakke, gjekk ut på terrassen og sat der eit par minutt medan eg drakk kaffi. Ikkje lenge, men nok til å kjenne ein form for morgonro. Slike stunder er gull verde, særskilt no om hausten når dagane kan vere grå. Å gå ut på terrassen og sjå opp på morgonhimmelen full av fargar, berre vere utan å tenkje på så mykje anna.
Legg igjen ein fin tanke