Akkurat no slappar eg av med ei bok og kaffi, ein morgon heilt etter min smak. Sola tittar inn gjennom stovevindauga, og eg håper vêret held seg slik. For om tre timar byrjar eg på jobb og viss eg då kan sykle med sola i andletet, då er det verkeleg ein bra dag. Må berre dele eit lite bilete av månadens litteraturprisvinnar som altså var
De levendes gud av Grazia Deledda. Ein ser at boka er gammal: den brune fargen, den uleselege teksten utanpå forsida, dei litt flyssete kantane. Kan ikkje sjå det ut frå biletet, men i tillegg så luktar den gammalt. Boka, den italienske originalutgåva, er frå 1922 medan den danske omsettinga er frå 1928. Tenk, det er nærmare hundre år sidan! Kjenner eg utfordrar meg sjølv når eg eg har eit slikt lesemål, for dette er bøker eg antakeleg ikkje ville ha lese viss ikkje. Den neste i rekkja er den nyaste, men det er ikkje mars heilt enno, så eg får vente litt til.
Legg igjen ein fin tanke