Solstrålane som skinte inn i biblioteket ved Trinity College. Nesten ei litt magisk kjensle der dei gylne strålane fekk alle dei gamle, brune bøkene til å verkeleg skine. Biblioteket har mellom anna fyrsteutgåva av Isaac Newtons Principia, noko i alle fall mannen min syntest var supertøft. For min del var det A. A. Milnes handskrivne manuskript av Ole Brumm som fekk mine auge til å bli store. Me fekk dessverre ikkje å lov til å ta bilete av det, men stilig var det likevel. Og taket på veg inn til biblioteket, for eit syn. Så klart måtte eg stå der ei lita stund og berre titte rett opp.
Svarte og kvite fliser på golvet også der, og det blei som eit stort sjakkbrett. Flotte, høge bokhyller på rekkje og rad, lukta av gamle bøker. Like høge, bogne vindauge. Biblioteket er kanskje ikkje like storslått som det me såg i Wien, men likevel – tenk å kunne sitje der som student og berre lese.
Legg igjen ein fin tanke