Postkort frå Cambridge

Fine Cambridge. Det gjer godt å sjå tilbake på dagane me hadde der på ein onsdag som denne. King's College var eit imponerande bygg, og kanalen var som eit postkort frå byen. Å stikke innom ein bruktbokhandel som The Haunted Bookshop, klagar eg aldri på, tihi. Og det å ha tid til å utforske ein by med både små og store smug og gater, er alltid like kjekt og spennande.

For vår del, var Cambridge ein akkurat passe stor by. Me skulle gjerne hatt ein dag eller to til for å oppleve meir av det byen har å by på, for me likte oss der. Kanskje ikkje den mest luksuriøse overnattinga, men The Earl of Derby låg sentralt og fungerte greitt. Etter å ha vore på Trinity College, berre måtte me innom den store Waterstones rett ved colleget, og du kan tru at eg fann i alle fall ei bok ;) Skulpturane ikkje langt unna vertshuset, fekk oss til å stoppe opp og bli litt forundra. Slik er det jo ofte med kunst, eller kva?! Vel, akkurat no er det snart av garde til jobb.

I tåkeheimen på veg til kveldsvakta

Grått teppe overalt. I går var det ikkje berre morgontåke her i byen, men tåke til langt utpå dagen. Før eg såg vêret, hadde eg bestemt meg for å gå til seinvakta på jobb, og sjølv om det ikkje var strålande haustvêr, var det herleg å gå. Tåka låg der som noko mystisk, ei litt trolsk stemning.

 

Alt blei plutseleg dusare, haustkolørane meir som vassfargar, samstundes var det ikkje tvil om at det var haust. Er haust. November er som nemnt ikkje min favorittmånad, men ein litt mystisk gåtur som denne, gjorde i alle fall akkurat denne novembermåndag ein god del mjukare.

Fire dagar i oktober, tre i den grålege november

Og der var november i gong. Mykje vind og pistrete regn då eg sykla til jobben på fredag, og det var ikkje noko sundagsturvêr i dag. Om ikkje anna, så var i alle fall slutten av oktober veldig fin med alle haustfargane, ein solnedgang over hustaka og gåtur på veg til jobb. Alltid godt å kjenne frisk luft i andletet før fleire timar på jobb inne på senteret. Jobba forresten i går, så eg kan ikkje påstå at eg har hatt så mykje helgekjensle. Men lesing på ein sundag, altså i dag, gav i alle fall eit lite glimt av helg. Både oktober og november i sundagslista, også denne gongen med fleire kjekke ting og tang:

 

✦ koseleg å lese The Star That Always Stays av Anna Rose Johnson 

✦ skal ikkje klage på å få tilbake sykkelen min frå ei ordentleg overhaling

✦ alltid like triveleg å møte kjentfolk når eg er på jobb, denne veka skjedde det to gongar

✦ få på plass den nye senga som me tinga for nokre veker sidan

✦ høyre på The Comfort Book Club-episoden om nettopp The Star Thar Always Stays

✦ orkesterøving tysdagskveld, og no byrjar det å nærme seg julekonsert (!)

✦ må seie at det var fascinerande å lese Norske ødegårder av Øystein Morten

✦ gøy å finne eit haustblad med eit bittelite hol i, slik at eg kunne ta eit kreativt bilete gjennom holet

✦ knallfine vinterkoppar frå Sara Miller, det er kvardagsglede å sjå på det bordet på jobb 

✦ nydeleg versjon av "Climb Ev'ry Mountain"

✦ heimelaga mango lassi og eit lite puslespel inne i dag medan det var gråvêr ute

✦ å, det er veldig koseleg å lese Mummibøkene, denne gongen Farlig midtsommer

✦ lese medan eg venta på bussen torsdagsmorgon 

✦ ein stor hund, ein liten hund og ein liten katt som prøver å leike i lag

✦ Mosvatnet denne veka, ordentleg haustkjensle

✦ gå til jobb den nest siste oktoberdagen

✦ lese Annie John av Lucy Kincaid 

✦ bra oversikt over butikkar ein berre finn i Stavanger

✦ å lage taco og slappe av med ein bra film etter laurdagsvakt på jobb

✦ konfetti av alt haustlauvet

✦ artig med eit spørsmål om New Brunswick i Canada i quizboka vår

✦ flott solnedgang over naboblokka ein av dei siste oktoberdagane

Universitetsbibliotek av det unike slaget ♡

Solstrålane som skinte inn i biblioteket ved Trinity College. Nesten ei litt magisk kjensle der dei gylne strålane fekk alle dei gamle, brune bøkene til å verkeleg skine. Biblioteket har mellom anna fyrsteutgåva av Isaac Newtons Principia, noko i alle fall mannen min syntest var supertøft. For min del var det A. A. Milnes handskrivne manuskript av Ole Brumm som fekk mine auge til å bli store. Me fekk dessverre ikkje å lov til å ta bilete av det, men stilig var det likevel. Og taket på veg inn til biblioteket, for eit syn. Så klart måtte eg stå der ei lita stund og berre titte rett opp.

 

Svarte og kvite fliser på golvet også der, og det blei som eit stort sjakkbrett. Flotte, høge bokhyller på rekkje og rad, lukta av gamle bøker. Like høge, bogne vindauge. Biblioteket er kanskje ikkje like storslått som det me såg i Wien, men likevel – tenk å kunne sitje der som student og berre lese.