Snøen er nesten heilt borte, det ligg berre nokre kvite flekkar igjen der snøen var tjukk eller der nokon hadde laga ein snømann. Ute regnar det. Ordentleg. Regn er som snø; det er kjipt på nokre område, men fint på andre. Regndropar på vindauget er noko av det fine med regnvêr, det er nesten magisk å sitje i sofaen og sjå på dropane som sakte, men sikkert renn lengre og lengre ned. Lys frå lyktestolpar som på eit vis speglar seg i regndropane. Og så er regn ei god orsaking til å sitje inne med ei bok i fanget. Berre nokre strøtankar frå meg; snart er det av garde til seinvakta på jobb.
Legg igjen ein fin tanke