Bittelitt snø på onsdag, temperatur under null og rim på ruta. Vårvinter, den der tida mellom vinteren og våren. Heldigvis har sola stått høgt på himmelen fleire av dagane, og det blir meir og meir vår for kvar lille time. På jobb har me fått ut mange nye bøker på hylla (eller, hyllene, det er jo ikkje slik at me berre har ei hylle i ein bokhandel, tihi), kjekt å utforske kva som kjem av nyheiter frå så mange forskjellige forfattarar. Godt å sykle når sola har varma i andletet, eg har lese ein god del kvar ettermiddag og kveld, pusle litt vidare med fotoboka og i går feira me både pappas bursdag – han hadde dag i går – og tante sin bursdag som er i morgon. Ein superkoseleg kveld! Kom oss ut på ein heilt herleg sundagstur i dag i nabokommunen, sjølv med litt klyving var det veldig godt å bevege på kroppen. Sidan det er sundag, kjem det no ein haug med ting og tang frå mi veke, den tiande i år:
✦ å vere tilbake til Lake District i James Rebanks si bok Livet på landet om landbrukstradisjonar
✦ solnedgangen på veg til Sola i går, sett gjennom bilvindauget
✦ tihi, to bursdagar = to bursdagskaker
✦ gå tur opp til Vedafjellet i dag med sol og bra turfølgje
✦ las om "ghyll scrambling" i ein roman, og det høyrest ut som ei kul, tøff og annleis naturoppleving
✦ bursdagstaco heime på Sola i går, der var det verkeleg noko for ein kvar smak!
✦ og gøy å spele både "Kan du refrenget?" og "Ryktet går"
✦ Gwendolyn Brooks sin roman frå 1953, Maud Martha, er liksom så kvardagsleg på ein finfin måte
✦ lilla krokus, som saman med snøklokker er eit sikkert vårteikn
✦ rørande å sjå litt på sesong to av Demenskoret
✦ å, dei vakre snøklokkene; uansett kor eg ser dei, blir eg så glad, så glad
✦ oppdage fargerik gatekunst på ein vegg midt i sentrum
✦ vise fram og bruke min fine Markabluse
✦ min bokhaug med Herriot-bøker, gleder meg til å lese fleire av dei
✦ lese The Raging Storm, den tredje boka om Matthew Venn, og kjekt å sjå den i butikken
✦ trass eit par kalde dagar, har sola vist seg på himmelen og ein kan kjenne at det er vår
Legg igjen ein fin tanke