Om ein trettitre år gammal kjole

Eg har lenge visst at om eg ein dag skulle gifte meg, så ville eg gjerne bruke mamma sin brudekjole frå då ho gifta seg med pappa. Året dei gifta seg var 1982, og med tanke på 80-talsstilen, så det var ikkje sjølvsagt at eg ville like den. Men det har eg alltid gjort! Kjolen var heilt enkel, med blonder ytst og ein underkjole inst. Ermene gjekk ned til olbogane og var litt flagrande. I midja hadde mamma eit band som ho knytta i ei sløyfe bak på ryggen (viser ikkje på bileta). Halsen var rund med ein krage, og det "ruflete kragebandet" gjekk igjen både på ermene og eit stykke ned på kjolen.

Dei ruflete banda og det at halsen var rund, var det eg likte minst ved kjolen, så eg visste at det var noko små og store ting eg gjerne ville gjere for at kjolen skulle bli meir moderne, meir min. Mamma syntest det var stas at eg ville bruke hennar kjole og var med på idéen om å modernisere den. Me kontakta ein skreddar som kunne hjelpe oss, og sluttresultatet blei så meg, av mangel på andre ord. Alle dei ruflete banda blei tatt bort, og fordi det eine bandet hang fast på blondestoffet, blei den nedste delen av blondene tatt heilt bort. Det lause bandet i midja forsvann, men det blei sydd på eit anna tynt stoff på same sted for å markere midja. Slik er den nye versjonen i stil med den gamle.

Over har eg samla nokre detaljbilete av kjolen og av veska som blei sydd av noko av blondestoffet som blei tatt bort då me byrja å fikse på kjolen. Mamma sin kjole hadde to lag med blonder. For å få til det me ville med min versjon av kjolen, blei det berre eitt lag. Difor la skreddaren inn eit ekstra stoff slik at eg hadde to tynne underkjolar med eit tynt lag blonder ytst. Halsen på blondestoffet blei gjort om til V-hals medan underkjolane blei ein blanding av V-hals og hjarteforma hals. Det blei lagt til ekstra legg i underkjolane slik at det blei meir volum når eg gjekk og dansa, og også fordi sjølve blondekjolen var blitt kortare etter å ha tatt av den nedste delen. Ermene blei som nemnt kortare og ikkje fullt så flagrande, og på alle kantane la ho eit fint lite band. Ryggen var dekka med blonder, men underkjolane var kutta til ein V-fasong slik at kjolen ikkje skulle kjennast så tett. Sjølv om eg i byrjinga var skeptisk til å la blondekjolen vere kortarte enn underkjolane, så blei sluttresultatet eigentleg ganske friskt, og eg synest det gjorde kjolen litt ekstra leiken.

Og til slutt to bilete der ein kan sjå kjolen i profil, tatt av Julie Vold. Utruleg kjekt å sjå at kjolen fekk litt meir liv ved å leggje til nokre ekstra legg i underkjolane :) Eg kan enno hugse kjensla av å kjenne meg så vakker og så himla glad, og eg er evig takksam for å kunne bruke mamma sin brudekjole, men i ei ny drakt som passa meir til meg. Tusen takk til mamma for at eg fekk lov til å bruke kjolen og gjere den om til min eigen, og så klart takk til skreddaren for den fantastiske jobben! Å bere ein kjole med historie, ein som ingen andre har, er noko heilt spesielt!