Nær. Varm hand. Eit bryst å lene seg mot. Eit fang å leggje hovudet på. Smil. Latter som boblar frå magen og ut gjennom munnen. Ein å smile til, ein å le med. Av og til ein å krangle med, diskutere heftig med. Ein å bli sint på i det eine sekundet, medan i det andre sjå inn i det same andletet og vite at du framleis er like glad i han eller ho. Elske og å bli elska. Kyss. Draum. Drøyme om å reise saman, kjøpe ei leilegheit. Saman. Snakke, lytte, forstå. Vakne opp med ein arm rundt kroppen. Trygt, samtidig spennande. Så utruleg fint å vere nær. Nær den eine, den du er så utruleg glad i.
Kjenne meg flott og pen fordi du, akkurat du, seier det til meg. Og eg trur deg. Med deg er eg heil. Du tar meg for den eg er, og elskar meg akkurat slik eg er. Når du er borte, lurer eg på kva du held på med, for eg saknar å vere med deg, saknar å ta del i din kvardag. Vår kvardag. Tosomheit. Snart er det gått fem år sidan det blei oss. Fem fine år saman med deg, du som får meg til å føle meg som verdas finaste, verdas heldigaste. Eit lite innlegg til deg fordi du fortener det. Verkeleg.
Legg igjen ein fin tanke