Sjå her! No har eg endeleg sett snøklokker, det eg ser på som sjølvaste Vårteiknet (nettopp med stor V). Me var ute og gjekk ein liten tur rundt om i nabolaget i går, og det var då eg fekk auge på dei – snøklokkene. Eg har alltid likt desse kvite og grøne blomane. Eg veit ikkje kvifor, men eg berre synest at dei er så utruleg fine. Kanskje er det fordi dei er så enkle?! Ved det huset mormor budde då me var små, vaks det snøklokker i fleng. Eg hugsar at me gjekk og plukka dei, satte dei i eggeglas, eller andre små glas, med vatn oppi. Satte dei på kjøkkenbordet og der sto dei til dei var visne. Gode minne! Var jo ein tur innom skulen i dag, og bortsett frå forelesning, fekk eg prata lenge med to veninner som eg ikkje hadde sett på år og dag. Kjempehyggeleg! Blir middag om ikkje så altfor lenge. Og frå halv sju til halv ti blir det korpsøving, noko eg også i dag gleder meg til :)
Legg igjen ein fin tanke