Tosomhet

Eg like å kunne sei d ordet. Tosomhet. D klinge så mye bedre enn ensomhet. Definisjonen fra ordbokå e "samliv der de to partnerne har liten kontakt med andre," men eg syns likevel d e bedre enn ensomhet. Me e nok et par som ofte e hjemma, bare oss to, men eg tør å påstå at me likevel komme oss ut sånn innimellom for å se venner og bekjente. Dermed passe ordet tosomhet på oss, sånn egentlig, men eg meine d e på ein positiv måte. Så klart vil eg jo ikkje at me ska bli einstøinger, men eg tror ikkje d e någen fare. Eg e for sosial t d. Men eg e så glad for at me e to om ting: spise frokost sammen, sykle ein tur sammen, gjørr husarbeid sammen, slappe av sammen, dra på korpsøvelse sammen, bare ver sammen. Oss to. Okei, me krangle jo me og, alt e ikkje bare ein dans på roser heile veien. Men eg ville ikkje vært d foruten, ikkje i d heile tatt. Eg e så glad for å ha ein eg kan snakke med alt om, ver meg sjøl fullt og helt. Ein som e glad i meg t tross for at eg ikkje e perfekt. Eg e glad for å ha ein å komme hjem t, ha ein som kan trøste meg hvis ein dag e litt tung og grå. Bare d at han e tilstede, gjørr meg glad. Eg e glad og takknemlig for at d e oss to <3