Kvite, mjuke skyer

"Men du? Har du någen gang sett at skyene kan likne på ting? Det e all slags der oppe. Hunder, katter, mennesker, alt. Ser du, Jarle, ka syns du det likne på? Ein kanin kanskje." (sitat henta frå filmen Mannen som elsket Yngve). Har du nokon gong prøvd å ligge i graset ein varm sommardag, berre ligge der, slappe av og se opp på den blå, blå himmelen? Om du ein gong gjer det, sjå då på skyene og sjå om du kan finne ei form på dei, ei figur. Bruk fantasien. Berre la tankene flyte av garde, akkurat som skyene. Ikkje tenke på noko spesielt, berre stirre på dei kvite dottane på himmelen. Kanskje ser du ein hund eller ein kanin, eller kanskje ein flosshatt eller ei seng. Eller noko heilt anna. Når eg er ute og flyr, tittar eg ofte ned på skyene og drøymer meg vekk. Dei ser så mjuke ut og eg skulle ynskje at det gjekk an å sove på dei. Eg veit ikkje; er det nokon spesiell form på skyene på biletet? Kanskje ser de noko som eg ikkje ser?! På tampen må eg berre fortelje at me var ute og spiste på restaurant med eit venepar av oss i går. Kjempehyggeleg!