Sit her i stua og merkar at hovudet er proppa med all slags rare ord som morfem, avleiing, suffiks, prefiks, leksikalisering – eg kunne ha ramsa opp i det uendelege. Eller, det er nok å overdrive, men de skjønar poenget mitt. Etter nokre timar med forelesning i NO-145 blir i alle fall eg litt ør i toppen. Men det kjem seg nok etter kvart når eg berre får fordøydd stoffet litt. Slik er det jo ofte med det som er nytt; det må jobbes med, kanskje modnes litt ved å la det ligge eit par dagar, lese endå meir, ikkje gi seg. Som me fekk høyre på forelesningen i går då me blant anna hadde om lyrikk, var at ein skal lese ein tekst helst meir enn to gongar for å få med seg det som er verdt å få med seg. Så då er det berre å setje i gong med lesinga... ;) Vel, eg trur ikkje det blir noko særleg lesing på meg i kveld, men det kjem alltid ein ny dag. Det å utsetje ting er kanskje ikkje den beste vanen, men av og til er det lov. Berre det ikkje blir slik altfor ofte. Ein annan uvane eg har, er at eg slumrar når vekkarklokka ringer om morgonen. Eg hatar å komme for seint til skulen, men eg "må" likevel slumre om morgonen slik at eg slepp å stå opp med ein gong klokka har ringt. Dårleg vane, med andre ord ein uvane, er altså motivet for dagens bilete.
Legg igjen ein fin tanke