Frostig formiddag. Rim på dei små blada, eit tynt, nesten gjennomsiktig kvitt teppe på marka og det varme, og samstunde skarpe, januarlyset. Måndagsturen i nærområdet såg nettopp slik ut. Eg fekk til og med auge på tre fulle av gåsungar. Allereie no kan ein sjå glimt av vår og lysare tider.
Turen gjekk opp til Vålandstårnet, og eg stod der ei lita stund og naut både utsikta og sola i andletet. Og sola skein på ein busk, eg prøvde å fange solstrålar som sneik seg inn mellom trea, og på veg heim såg eg ein flott vott som nokon hadde mista. Å, eg håper den finn tilbake til heimen sin igen (sjølv om eg tviler). Ein sånn formiddagstur, ein kvardagstur, som eg kjente eg fekk energi av.
Legg igjen ein fin tanke