Svevande, flytande, abstrakt. Tropar er ikkje tropar, figurar er ikkje figurar og symbol er heller ikkje handfast. "Det (språklige) ordnede kosmos bryter sammen i takt med at man nærmer seg det iakttagende, ordnede blikkets punkt, m.a.o. subjektet." Når ein blir servert setningar som dette på forelesning, då lurer ein verkeleg på kva ein eigentleg gjer der. Lyrikk, poesi, altså det me ofte kallar dikt, har eg hatt om på universitetet før og eg synest det var spennande. Men no verkar alt berre som eit einaste stort samansurium, og når oppgåvene me får lyder "finn verkemiddel", er det ikkje like lett. Kor skal ein starte, kva skal me
eigentleg sjå etter?! Heldigvis har me ikkje berre om lyrikk, men også om drama og sakprosa, og eksamenen i dette emnet er heimeeksamen. Så eg trur det skal gå bra, men eg merkar at eg i forelesningstimene lar blikket vandre, for det blir for abstrakt for min del. Me er alle forskjellige, andre synest kanskje desse timene med lyrikk er alle tiders. Eg for min del tenkjer heller på at det snart er jul. Jul med familien og alle tradisjonane som høyrer julen med :) I morgon blir det styremøte her i heimen med styret i brassbandet, så eg må nok rydde og fikse litt før dei kjem hit i morgon kveld. På biletet kan de sjå nokre av dei dikta me har på pensumlista vår no i haust. Så var det om å gjere å forstå dei, då... :P
Legg igjen ein fin tanke