I ein sytti år gammal bunad 🇳🇴

Tenk at no i mai er bunaden min heile sytti år! Mormor sydde den til deira bryllaup i 1955, og det er like stor stas å bruke den no som då eg var konfirmart! I år vakna me dessverre til korpsmusikk, lurer på om korpset la om si lille rute grunna vegarbeid, men me fekk no høyrt korps og gardemusikken på TV-en om ikkje anna. Elles ein treig start på dagen med god frukost, quiz, kaffi og lesing. Ein god del lesing faktisk, for me hadde ikkje noko på planen før sånn i halv fem-tida. Eg fekk laga ferdig ei daimiskake, og litt etter litt var det på med finstasen. Så klart måtte me ta nokre bilete, og også mannen min var stilig kledd med matematikksløyfe og det heile. Me traska så bort til eit venepar, dei me fleire gongar før har feira dagen i lag med – er så koseleg at dei stadig inviterer på sjølvaste nasjonaldagen – og der var det pynta med norske flagg og fargar både inne og ute.

 

Ypparleg grillvêr med mykje godt tilbehør! Sat ute i sola ei god stund, åt mat og berre prata. Så klart blei det litt kake og kaffi etter kvart. Mandelmarengsen, altså botnen av iskaka, var kanskje litt lite steikt, men smaken generelt var det ingenting å utsetje på ;) Både små og store såg ut til å kose seg, og Sigrun sat hønsevakt ei lita stund (eller var det kanskje hønsejakt?!). Utpå kvelden kom det ein del vind og det byrja faktisk å bli kaldt, likevel fekk me testa plendarten i år igjen. Gøy! Og i år som i fjor må eg nemne kor takksam eg er for å feire dagen saman med så fine folk på ein akkurat passe lågterskel måte. Å kunne feire eitt fritt land, feire nasjonaldagen slik me gjer, det må me ikkje ta for gitt. Dagen snart er nesten over, så heilt på tampen: hipp, hipp hurra og gratulerer med dagen!