Spindelveven var full av dogg, og snøklokkene var også fulle av bittesmå dropar. Tåka låg som eit tynt, grått teppe, for særleg tjukk var den ikkje. Tydeleg var den lell, til dømes kunne eg ikkje sjå over til den andre sida av Mosvatnet. Ein plass såg eg eit par klosterklokker stå og blome, alt dette på veg til jobben i går. Slike dagar når ein traskar av garde, det er noko trolsk og mystisk. Og fint.
Legg igjen ein fin tanke