Frå Cambridge til London og ein av dei flottaste bokhandlane

 

Frostroser på vindauga her i byen i dag, noko heilt anna enn då me var i Cambridge i slutten av juli. Etter to heile dagar i byen, var det på tide å så vidt byrje å vende snuten heimover. Eg seier så vidt, for fyrst bar det til London for nok ein musikal. Togturen mellom Cambridge og London er kort, så me tok oss god tid til å ete frukost, pakke tinga våre og gå til togstasjonen. Fekk med meg mannen min på ein selfie foran stasjonen, er ikkje alltid at det skjer ;) Vel framme i London, la me frå oss bagasjen på hotellet me hadde tinga rett ved St. Pancras. Tok undergrunnen i retning Marylebone, og før me kom fram til eit av dagens mål, var me ein liten svipptur innom Regent's Park. Ikkje like lett å ta bilete der, for sollyset den dagen var sterkt. Men selfien blei no artig om ikkje anna (og det er ikkje kvar dag at han der fine går med på at eg tar to slike bilete på ein dag, tihi).

Målet for dagens matinéforestilling, var Daunt Books i Marylebone. Sist gong me var der (det byrjar å bli nokre år sidan), var det januar og kald vinter, og dimed også færre folk i butikken enn midt på sommaren. Litt enklare å ta bilete når det er få folk i butikken, så viss du er interessert, kan du ta ein titt på dette innlegget. Uansett, det var stor stas å besøke denne bokhandelen igjen, for den er berre nydeleg med sine møkrebrune bokhyller, bogne vindauge, flott farge på veggane og den generelle koselege atmosfæren. Å, kunne ikkje alle bokbutikkane vore slik?! Mannen min fann ei bok om bokhandlane i London, og det blei den perfekte boka til å ha med oss heim som ein liten suvenir.

Undulatbesøk

Zalo seier "hei". Seinare i dag skal han heim etter å ha vore her hos oss halvanna veke. Han er like artig kvar gong han er på besøk. Å sitje høgt oppe ein stad, er det aller beste, då er han verkeleg kongen på haugen. Han er ein kul, liten raring som veit akkurat kva han vil gjere eller kva han vil ha.

 

Innimellom tar han seg ein god flytur i stova, og det går fort, så akkurat det er ikkje så lett å fange med kameraet ;) Om morgonen er han i sitt ess når han kan sitje oppå buret, for då vil han ete frukost i lag med oss. Og så er han veldig god på å rydde etter seg når det ikkje er meir mat igjen (sjå videoen over). Aller helst vil han ha den maten et, til dømes blomkålsuppe og guacamole. Me passar på slik han berre får i seg det ein liten fugl kan ha, og tomat er ein vinnar. I alle fall ifølgje Zalo.

Det viktige sollyset

Kvar morgon har starta med frukost i lag med mannen min og Zalo. For han der luringen kjem ut med ein gong med opnar for han, og han nærmast ventar på å få mat, ho, ho. Veka har elles vore verkeleg november med mykje gråvêr og sur vind. Men innimellom har det glimta til, mellom anna då eg gjekk til jobb i solskinet på måndag, så det tar eg med meg som små, men likevel viktige, kvardagsgleder. Fri i helga, og i tillegg til å slappe av, var me innom julemarknaden på Varatun gård. Godt besøkt, kjekk stemning og mykje å sjå på. Fekk med oss eit par julegåver heim, og det var også ein bra fangst på REKO-ringen tidlegare denne veka. Over til resten av dei fine tinga:

 

✦ hugsa lite av Den tredje piken, og det var gøy å lese denne boka med Poirot i storform

✦ å, haustsolskinet inn i stova eit par av dagane, trass ein veke med gråvêr

✦ klagar ikkje på å prate litt med ei veninne som stakk innom jobben i byrjinga av veka

✦ denne vakre raudstrupeteikninga av Anne Mortimer

✦ gå til jobb på måndag, nyte sollyset og skuggespelet mellom alt haustlauvet

✦ lese Coming Home to Seashell Cottage av Jessica Redland, den siste boka i akkurat den serien

✦ Zalo er så artig når han sit oppå buret og et frukost i lag med oss

✦ den nyaste vloggen frå Miranda med mellom anna julebøker

✦ regndropar på ein spindelvev

✦ klassikaren A Month in the Country av J. L. Carr er ei fin lita perle av ein kortroman

✦ framleis nokre tre med knallgule blad rundt omkring

✦ veldig kjekt å lese denne artikkelen der Skolekorpset Sola, mitt gamle skulekorps, er med

✦ bileteboka Hvem skal trøste knøttet? av Tove Jansson er rett og slett koseleg

✦ joda, eg gjekk til jobb på onsdag trass yr, så godt å bevege meg ute

✦ lese på bussen torsdagsmorgon då sola byrja å titte fram, og tur innom REKO-ringen på kvelden

✦ "Suo Gân" – nydeleg walisisk låt med harpe som hovudinstrumentet

✦ mykje gøy å sjå (og nokre julegåver i boks) på julemarknaden på Varatun gård

✦ og den automatiserte miniatyrjuleverkstaden var like kul i år også

✦ høyre to musikalsongar på rad på radioen ein morgon

✦ søvnig kvalp som blir passa på ein av mykje større hund

✦ laurdagstaco og eit gjensyn med Blazing Saddles frå 1974

✦ fikse ein cardigan og ein hanske som begge hadde hòl

✦ Tove Janssons Trollvinter må vere ei av dei aller finaste Mummibøkene

Frå finvêr til gråvêr

Rart kor stor forskjell det kan vere ute frå ein dag til neste. Neida, det er ikkje snakk om sludd eller snøvêr heilt enno (heldigvis!), men veka starta så bra med sol og herleg haustluft, medan dei neste dagane har vore grå og regntunge. Traska til jobb i yrande vêr på onsdag, for du veit: det finst ikkje dårleg vêr. Fekk no i alle fall ein kjempeflott gåtur til jobb på måndag der sola laga skuggespel, haustfargane poppa opp overalt og himmelen var lyseblå. Ser av vêrmeldinga at det ikkje ser særskilt lyst ut for helga. Om ikkje anna har eg alltid ein haug av bøker som ligg og ventar på meg, tihi.

Mord på biblioteket

Kanskje ikkje eit ekte mord, men i alle fall eit ekte bibliotek. For ikkje berre var me innom Trinity College og biblioteket der, me var også innom sjølvaste Cambridge University Library. Alltid kjekt å besøke eit bibliotek, og enno kjekkare blir det når dei har ei slik utstilling som det dei hadde i Cambridge då me va der. Staseleg bygg, og sperringane utforma som store bokhaugar, var rett og slett eit stilig element. Og som me dei raude bussane, er jo dei raude telefonkioskane eit velkjent syn, denne gongen med ei ny vri: telefonkiosken var gjort om til ein bokleveringskiosk.

 

Namnet på ustillinga var "Murder by the Book", ei utstilling om britisk krimlitteratur opp gjennom tidene. The Notting Hill Mystery av Charles Felix (pseudonym) frå 1862, blir rekna som den fyrste britiske detekivhistoria. Og A Study in Scarlet av Arthur Conan Doyle er den fyrste fortelinga der me møter Sherlock Holmes og dr. Watson. Gjekk rundt og oppdaga stadig (for meg) nye bøker.

Agatha Christie er ei av mine absolutte favorittforfattarar, om det skulle vere uklart ;) Veldig kult å sjå fleire av hennar manuskript med handskrivne notat, mellom anna Curtain, den siste Hercule Poirot-romanen. Colin Dexter, forfattaren bak Endeavour Morse, var også nemnt fleire gongar, til og med rett ved sidan av Curtain. På den eine veggen, kunne ein skrive sine favorittkrimbøker på ein lapp og hengje den opp, og eg kunne ikkje la vere å gjere nettopp det. Bandopptakaren til Christie fekk eg også auge på, og ikkje minst manuskriptet til The Mousetrap, det skodespelet som har gått lengst på scena kontinuerleg utan stopp. The Murder of Roger Ackroyd og And Then There Were None er to andre favorittar skrive av krimdronninga, historier som aldri sluttar å forbause.

Skrivemaskina til Agatha Christie, trur det var det aller kulaste med heile utstillinga! Også i delar av andre etasje, der ein kan sitje i ein lesekrok med gamle, mørkebrune bokhyller, var det mogleg å gå som ein del av utstillinga. I butikken ved utgangen (ev. inngangen, tihi), var det fleire kriminelle handlenett, koppar, bøker og puslespel. Kjøpte jo eit liknande handlenett for to år sidan, så det fekk halde med eit lite postkort. For ein bokelskar som meg var dette ei utstilling vel verd tida.

Filmkonsert på ein fredagskveld

Synest desse dagane har vore opp og ned, opp og ned. Det er ikkje sånn at veka berre har vore grå, men det storet valet i eit visst land har jo gjort sitt for å prege veka. Eg har prøvd å ikkje lese for mykje i nettavisene, likevel kan ein jo ikkje late som om det ikkje har skjedd. Heldigvis har det vore morgonar med gyllen haustsol, kjekke bøker, me har Zalo på besøk (han kom i går og blir ei god veke medan mamma og pappa er på ferie) og helga starta med å sjå Harry Potter og fangen fra Azkaban på stort lerret i Fartein Valen-salen medan Stavanger symfoniorkester spelte musikken live! Trass forfattarens ytringar dei siste åra, var det ei magisk kjensle å vere tilbake på Galtvort for eit par timar. Måndagskveld gjekk straumen på heile senteret medan eg var på jobb, noko som var ei ny oppleving. Og så jobba eg i går, og med det blei det ei kort helg for min del. Lesing har eg i alle fall fått tid til i dag, og eg satsar på å lese litt til før veka er omme. No kjem lyspunkta for desse dagane:

 

✦ Patrick Modiano er erindringens meister, og det kan ein også lese i hans nyaste bok, Danserinnen 

✦ sykle til jobb med fuglar som syng så lyst og fint

✦ sjå ferdig Back to the Future-trilogien!

✦ setje av tid til å strikek eit par omgangar kvar dag

✦ for ei god og lun hauststemning i illustrasjonane til Esther Bennink, til dømes denne teikninga

✦ kvardagsmagisk morgonhimmel 

✦ gå til jobb i tåkeheimen

✦ få ordentleg auge på ledlampa med "Nordnorsk julesalme"-teksten då straumen gjekk

✦ treet ved Mosvatnet som framleis har knallraude blad 

✦ danse til "Stayin' Alive" då det var nokon som kjøpte eit lydkort med den songen i butikken

✦ "Top 20 Times Contestants Outsmarted the Taskmaster" – dette britiske programmet, altså!

✦ min sennepsgule, rutete vest

✦ drikke kaffi og lese under eit pledd om morgonen då me vakna opp til valnyheitene 

✦ fascinerande å sjå dei gamle musikkinstrumenta som er henta opp frå Blücher

✦ Zalo elskar tomat!

✦ har lese mange bøker av Jessica Redland i år, og ei av dei er Chasing Dreams at Hedgehog Hollow

✦ haustlauvet som ligg på bakken

✦ magisk kjensle å sjå den tredje HP-filmen på stort lerret medan SSO spelte filmmusikken live 

✦ hi, hi, ein gjeng med små kattungar som er glade i ein stor hund

✦ litt vel dramatisk til tider, men likte likevel å lese Finding Hope at Lighthouse Cove

✦ varm og gyllen morgonsol på veg til laurdagsvakta

✦ supergøy å lese Vi løser mord, den fyrste boka i ein ny krimserie av Richard Osman

Lyspunkt nett no

Sikkert nokon som tenkjer at det er for mange bilete av haustfargane her på bloggen no. Men for meg kan det ikkje bli for mykje av dei fargerike blada, all konfettien (eller lauvet) som ligg på bakken og lyser opp. Eg treng det, alt som kan gjere kvardagen mjukare. For november kjem alltid med meir enn ein grå dag, og det å vakne opp til valnyheitene på onsdagsmorgon, det var ikkje ei god kjensle. At eit lite tre rundt Mosvatnet framleis held på sine knallraude blad, at ei bjørk lyser både gult og grønt og at eit anna tre står der med sin varme, gylne farge – alt dette får meg til å senke skuldrene.