29. des. 2020

Ekte steinansikt



Strikking, lesing, Kahoot! og brettspel har vore hovudaktiviteta no i desse romjulsdagane. Ute har ikkje vêret vist seg frå si beste side, men fyrste juledag var det jaggu meg sol og opphald. Me åt ein god julefrukost, slappa av med bok og kaffi før me i halv eitt-tida fann fram gode klede og tursko og køyrde ut mot Vigdelstranda. På dei små dammane låg det eit tynt islag, vinterlyset var så vakkert og eg fann fargar både i blåsane ved elles grå veggar og det sennepsgule messinglavet.




Målet for turen – utanom om det å faktisk gå ein tur – var å finne steinansiktet. Gjekk langs stranda, over små berg, eit par myrete område og ut i ei steinur. Steinansiktet er verkeleg eit ekte steinansikt. Ansiktet ser nesten litt surt ut, som om det gryntar. Ein artig, liten attraksjon. Presten, den kvite og store steinen, var også kul å sjå på. Fleire av dei andre steinane hadde teikningar og mønstre som var stilige, dette er verkeleg ein kjekk plass for alle oss "steingalne". 

 


Lyset lang ute ved havet! Sjølv om me var der midt på dagen, byrja sola sakte å sige ned medan me traska tilbake til bilen. Oransje, gråblått, lilla og gyllent lys på himmelen, alle fargane på ein og same gong. Å få til ein slik tur heilt på tampen av eit innimellom tungt år, det gjorde godt ♥︎

Legg igjen ein fin tanke