Alpakkaar er ålreite dyr

Hels på Gilbert! Med buskete øyre og store, søte auge. Alpakkavandring i Telemark var ein ordentleg koseleg sundagsaktivitet! Me var ikkje heilt aleine, men me var ei akkurat passe gruppe som fekk gå med kvar vår alpakka. Tilfeldig og morosamt at eg fekk gå med Gilbert sidan Gilbert er ein av hovudkarakterane i Anne of Green Gables: det er han som kallar Anne "gulrot" og som ho sidan hatar sterkt. Ein kan jo tenkje seg korleis det heile ender til slutt (jepp, dei giftar seg, tihi). Mannen min gjekk med Doffen, og me lunta av garde i det grøne (og våte) graset, på rekkje og rad.

Kan ikkje seie at det gjekk så fort med oss der me gjekk, for alpakkaane stoppa ofte for å beite, men det gjorde eigentleg ingenting. Dei er så søte og artige, og så var jo denne vandringa veldig lågterskel der det viktigaste var å vere med dyra. Ved det eine partiet gjekk me nær ein liten skog, og då fekk me høyre at alpakkaane antakeleg ville prøve å klø seg mot buskane og trestammene. Og det gjorde dei, ho, ho, dei nesten hoppa inn i skogen. Forresten, ein liten fun fact: ein kan sjå ei toglinje på nokre av bileta, og det er på desse skjenene toget går når me skal mellom vest og aust.

Altså, er dei ikkje heilskjønne?! Fekk helse på fleire av dei, både små og store. Pakka saman tinga våre i teltet, og før me sette snuten heimover, stakk me hovudet inn i stabburet der dei har ein liten butikk, Kjøpte saft, honning og eit nøste grått alpakkagarn. Veit ikkje heilt kva eg skal bruke det nøstet til, men kunne jo ikkje la vere når det er garn som kjem frå alpakkaane på garden. Eit par timar i lag med Gilbert, Doffen og dei andre søtnosane, det var ei fin og herleg oppleving.